...ตั้งแต่แรกเกิด น้องเ่อ่เอ๊จะไม่ได้ใช้แพมเพิสช่วงกลางวันเลย จะมีแค่ช่วงที่ต้องเดินทางไปไหนไกลเท่านั้น การเลิกแพมเพิสสำหรับช่วงกลางวันสำหรับเอ่เอ๊เลยง่ายสักหน่อย
ช่วงกลางวัน จะขยันถามลูกบ่อยๆว่า หนูปวดฉี่หรอป่าวค่ะลูก ถ้าปวดฉี่ให้บอกแม่น่ะค่ะ ผ่านไปสักพักก็จะคอยสังเกตุเค้าตลอด ถ้าเค้าเริ่มเอามือไปจับที่เป้ากางเกง ยืนบิดไปบิดมา ใช่แน่นอนค่ะ ลูกเริ่มปวดฉี่แระ ก็จะพาเค้าไปเข้าห้องน้ำ แต่ถ้าเกิดว่าลูกฉี่รดผ้า ก็จะบอกเค้าว่า เห็นมั้ยค่ะลูก หนูฉี่ใส่ผ้าแระ เปียก อับ มั้ยลูก หมิ่นด้วยน่ะ ทีหลังให้หนูบอกแม่น่ะค่ะ ก็จะพยายามพูดแบบนี้กับลูกตลอด จนกว่าเค้าจะยอมบอก เวลาที่ลูกฉี่ใส่ผ้า คุณแม่ๆห้ามดู ว่ากล่าว ลูกน่ะค่ะ จะเป็นการทำให้ลูกรู้สึกแย่ไปอีก เปลี่ยนมาเป็นการพูดว่า มะเป็นไรน่ะ ต่อไปหนูต้องบอกแม่น่ะ แค่เพียงเท่านี้ การเลิกแพมเพิสของเอ่เอ๊ก็ผ่านฉลุยค่ะ สำหรับกลางวัน
แต่ที่สำคัญสุดๆก็คือ การเลิกแพมเพิสสำหรับกลางคืน ช่างเป็นอะไรที่ทรมานคนเป็นแม่สุดๆไปเลย ทำใจอยู่นานเหมือนกันค่ะ สุดท้ายก็ต้องยอม วิธีการก็คือ ก่อนนอนให้ลูกเข้าห้องน้ำฉี่ให้เรียบร้อย หลังจากนั้น เที่ยงคืนจะปลุกลูกให้ตื่นมาฉี่รอบแรก อีกครั้งตอนตี 4 แม่ต้องตั้งนาฬิกาปลุกไว้เลย ห้ามขี้เกียจเด็ดขาด แต่ก็จะมีตัวช่วยนั้นก็คือ กระโถนพี่หมีที่รัก ก็จะเอาไปไว้ใกล้ๆเตียงนอน ช่วยได้มากเลยค่ะ ก่อนนอนบอกลูกว่า หลับฝันดีน่ะค่ะลูกสาวของแม่ เดี่ยวแม่จะปลุกมาฉี่น่ะค่ะ ก่อนจะปลุก ก็บอกว่า แม่มาปลุกหนูฉี่ค่ะลูก ลุกขึ้นมาฉี่ก่อนน่ะ ฉี่เสร็จแล้วเดี่ยวค่อยไปนอนต่อ ช่วงแรกๆ น้องเอ่เอ๊จะมีอาการงอแงเล็กน้อย แต่พอเจอบ่อยๆเข้าก็ชินค่ะ หลังจากลูกฉี่แล้วก็จะชมเค้าเสมอว่า เก่งจังเลยค่ะลูกแม่ แค่นี้เลยค่ะสำหรับการเลิกแพมเพิสของน้องเอ่เอ๊
มีอีกอย่างที่สำคัญมากก็คือ คุณแม่ๆต้องเตรียมที่นอน หาผ้ายางมารองกันไว้ เผื่่อลูกฉี่ใส่ผ้าจะได้ไม่โดนที่นอน การเลิกแพมเพิสของเด็กแต่ล่ะคนจะไม่เหมือนกัน ความยาก หรอง่าย ขึ้นอยู่กับตัวเด็กเอง คุณแม่ต้องใช้ความอดทน ใจเย็นๆ ค่อยๆเป็นค่อยๆไป ช่วงเย็นๆก็ไม่ควรให้ลูกกินน้ำเยอะเกินไป มิฉะนั้นลุกจะฉี่ใส่ผ้าแน่นอนค่ะ ส่วนเรื่องเวลาก็ปรับเปลี่ยนได้ แต่พยายามให้เป็นเวลาเดิมๆจะดีกว่าค่ะ เป็นการสร้างความเคยชินให้ลูกด้วย ยังไงซะก็เป็นกำลังใจให้คุณแม่ๆที่กำลังจะเลิกแพมเพิสให้ลูกน้อยน่ะค่ะ ^^
